reisverslag 4 laatste week rangala
Blijf op de hoogte en volg elvera
08 November 2012 | Nederland, Oud Gastel
hallo allemaal,
Sorry dat het weer lang duurde voor me nieuwe verslag, maar hier is ie! en weer heel wat dingen met jullie wil delen. Ook heb ik weer nieuws over Irine het meisje die nog niet kon lopen. De collega waarvan het dochtertje examen doet vertelde dat ze 82% al heeft gehaald en ze zijn bijna klaar met de examens. De kans is dus groot dat ze het haalt en dan is het zeker die 30 euro sponsor geld waard geweest, ze heeft dan tenminste een toekomst zonder afhankelijk te zijn van iemand.
Ziek kindje 29-10-12
Vandaag stond ik samen met Maaike op een kamer bij de babyhome en we zagen hoe Lucas heel rustig bij de deur zat. Normaal gebeurd dit bijna nooit en speelt hij gewoon met de andere kinderen. Een van onze collega´s kwam binnen en vertelde dat de dokter er al aan kwam. De dokter keek heel eventjes naar de kleine man en gaf hem gelijk een antibiotica. Toen we vroegen wat heeft hij eigenlijk? zei de dokter: ‘‘dat weet ik niet, maar je moet hem even laten liggen zodat het medicijn er niet uit komt.’’ Op een gegeven moment gingen zijn oogjes draaien en viel hij in een diepe slaap, nou zag hij er nog zieker uit als eerst. Het leek wel als of tie een overdosis heeft gehad, maarja ik weet dat natuurlijk niet want ik ben natuurlijk geen dokter. Vervolgens ging er een infuus in met vocht. Ze hadden de infuuspaal gewoon naast het bedje gezet en na een tijdje was dit natuurlijk heel leuk om mee te spelen voor de andere kindjes. Gelukkig zag Maaike het op tijd en was er nog niks gebeurd en konden we het vast maken. Tape of plakband hadden ze niet, dus werd het met een katoene luier vastgemaakt aan zijn bedje. De volgende ochtend vonden de meiden het infuusje in de handen van de andere kindjes. Ze hadden het er dus uitgetrokken en waren hier zelf ook gelukkig van geschrokken, dus lieten ze hem nou met rust.
Boysschool 29-10-12:
’s middags ging ik alleen naar de boysschool, want iedereen was te ziek om te gaan werken en had even wat rust nodig. Sarala is een kennis van Helma die hier een tijdje onze buurvrouw is. Het is een hele gezellige, Lieve vrouw en vind het heel leuk dat ze hier is voor 2 weekjes. Ze vond het niet erg om mee te gaan helpen en ik was er natuurlijk heel blij mee. Het eerste gedeelte was ik nog even alleen. Er werden vandaag bij 51 kinderen een oogtest gedaan, dus eerst ging ik uitleg geven en toen ik vroeg of ze het snapte zaten ze me met grote ogen aan te kijken. Juist ja, we starten wel gewoon en zien wel. Toen alles klaar was gezet kwam Sarala er al aan en zijn we samen begonnen. We kregen het niet helemaal af en zijn bij de 40 kinderen gestopt. Er kreeg ook nog een kindje straf en dit word niet gedaan met strafwerk, nee dit doen ze met stokslagen en vond dit verschrikkelijk om te zien. Je hoorde de juffrouw slaan en zag het kindje echt pijn hebben. Ben blij dat wij het in Nederland gewoon met strafwerk doen.
Michael 23-10-12:
’s ochtends werd ons verteld dat een meisje van 6 jaar oud was terug gebracht door het adoptie gezin. Ze wilde haar niet meer en ze was te oud voor het babyhome, dus word er met spoed een adoptiegezin gezocht. Er werd gelijk aan ons gevraagd of wij toch niet iemand konden die voor dit meisje kon zorgen. Wij wisten het zo 1,2,3 niet. Michael (het meisje) kwam ons een hand geven en had haar teddybeer dicht tegen haar aan. Het kan nooit goed zijn voor haar om elke keer van een plek weg te moeten. Haar moeder die afstand van haar genomen heb en daarna afscheid nemen van het babyhome toen ze geadopteerd werd, daarna het adoptie gezin die haar niet meer wilt en vervolgens het babyhome die haar eigenlijk niet meer mag hebben vanwege haar leeftijd. Dat moet iets met je doen ookal ben je nog maar 6 jaar oud. Ze werd mee genomen naar het schooltje en we hebben haar later op de dag niet meer gezien.
De volgende dag kwam ik micheal weer tegen in het babyhome. Ze kwam bij mij op schoot zitten en klemde zich heel dicht tegen me aan. Ik sloeg een arm om haar heen en daarna begon ze tegen mij te praten. Ik vond het jammer dat ik haar niet kon verstaan. Want wilde heel graag met haar praten over wat er was gebeurd. Toen ze pas geleden in een hoekje stond te huilen gaf ik haar een knuffel en je merkte gewoon dat ze de warmte en liefde die ik gaf heel fijn vond. Het deed wat met me om haar zo verdrietig te zien. Ben donderdag met haar buiten gaan spelen en nou staat ze bijna elke dag voor de deur. Van het weekend heeft ze leren touwtje springen en pocahonta’s domino geleerd. Micheal is een hele spontane vrolijke meid en heb er echt een klik mee. Ze is wel een beetje ondeugend, maarja dat hoort ook wel bij de leeftijd.
Adoptie:
JAJA! We hebben een nieuwe aanwinst in de familie.
Moses is echt een kindje naar me hart. De eerste dag dat ik stage liep zag ik hem en we keken elkaar aan en er was gelijk een klik. Het is zo’n lieverd. Hij lacht veel en maakt mij daardoor ook aan het lachen. 2 jaar oud en toch al zo speciaal. Dus nadat ik me ouders dood had gegooid met al die mails over Moses en er zelf nog is een keer erover te hebben nagedacht, kwam dan toch de vraag: Zouden we misschien Moses op afstand kunnen adopteren. Het is 10 euro per maand en mama vond dit een super leuk idee, dan maar een keertje minder mac donalds ging het, want wat is nou 10 euro. Na dit geweldige nieuws ben ik gelijk naar zuster Mary-esther gegaan en ze was heel blij met dit nieuws. Moses heeft geen familie, omdat ze niet weten wie zijn moeder was nadat hij gevonden was in het bos ingewikkeld in papier. Nou vergroot het zijn kans om door een gezin geadopteerd te worden, omdat we hem met wat geld kunnen steunen. Ze gaat er voor zorgen dat hij in een goed Christelijk gezin terecht komt. Daarna vertelde ze dat we altijd mochten mailen om te vragen hoe het met hem gaat of om foto’s van hem te zien en dat ze ons altijd zou mailen als er iets met hem gebeurd of als hij ziek word.
Irine 7-11-2012:
De laatste week is toch echt begonnen en een van de laatste keren dat ik oefeningen kon doen met Irine. Het was toch wel een beetje een emotioneel moment, vooral toen ze haar eerste stapjes ( achter een loopwagentje die ze als een soort rolator gebruikt) zetten! Ik was zo blij en zat vol met emoties, was zo mooi om dit moment met haar te mogen delen. ZO TROTS DAT IK OP HAAR BEN! Had het niet meer verwacht en was natuurlijk al super trots op haar. Ze kan nou alleen achter het wagentje lopen en dat is natuurlijk een goed begin. Vooral omdat het personeel nou ook echt resultaat ziet en dat soms een extra zetje in de goede richting geeft om echt met de oefeningen door te gaan.
Bevalling 07-11-2012:
De meiden in het ziekenhuis gaven me een telefoontje met het mooie nieuws dat we nog een bevalling mee konden maken in het ziekenhuisje van Rangala. Toen ik aankwam was de vrouw al aan het persen en was het haar al zichtbaar van het kindje. De bevalling werd gedaan door 1 verpleegkundige en een broeder die soms even voorbij liep om te kijken of hij nog iets kon doen. Het was mijn eerste keer dat ik zo iets zag en het was best wel spannend. Zoveel indrukken die op je afkomen, maar toch heel bijzonder om mee te maken. Toen het hoofdje van het kindje eruit kwam was het een beetje blauw en zijn navelstreng zat om zijn nek. Het ging vanaf dat moment heel snel, ze knipte de navelstreng door en trok een beetje aan het kindje zijn hoofd en het kwam ter wereld. Toen werd er 2 keer op het rugje geklopt en begon het te huilen. De broeder nam het kindje over , wikkelde het in een doek die de moeder bij had, legde het kindje op tafel en ging weer verder met zijn andere werk. De zuster hechten het stukje dat ze hadden ingeknipt bij de moeder. Na dat ruimde ze het laatste beetje bloed op. Op het laatste moment kreeg de moeder haar mooie zoon te zien, wat een mooi moment was om mee te maken.
Sorry dat het weer lang duurde voor me nieuwe verslag, maar hier is ie! en weer heel wat dingen met jullie wil delen. Ook heb ik weer nieuws over Irine het meisje die nog niet kon lopen. De collega waarvan het dochtertje examen doet vertelde dat ze 82% al heeft gehaald en ze zijn bijna klaar met de examens. De kans is dus groot dat ze het haalt en dan is het zeker die 30 euro sponsor geld waard geweest, ze heeft dan tenminste een toekomst zonder afhankelijk te zijn van iemand.
Ziek kindje 29-10-12
Vandaag stond ik samen met Maaike op een kamer bij de babyhome en we zagen hoe Lucas heel rustig bij de deur zat. Normaal gebeurd dit bijna nooit en speelt hij gewoon met de andere kinderen. Een van onze collega´s kwam binnen en vertelde dat de dokter er al aan kwam. De dokter keek heel eventjes naar de kleine man en gaf hem gelijk een antibiotica. Toen we vroegen wat heeft hij eigenlijk? zei de dokter: ‘‘dat weet ik niet, maar je moet hem even laten liggen zodat het medicijn er niet uit komt.’’ Op een gegeven moment gingen zijn oogjes draaien en viel hij in een diepe slaap, nou zag hij er nog zieker uit als eerst. Het leek wel als of tie een overdosis heeft gehad, maarja ik weet dat natuurlijk niet want ik ben natuurlijk geen dokter. Vervolgens ging er een infuus in met vocht. Ze hadden de infuuspaal gewoon naast het bedje gezet en na een tijdje was dit natuurlijk heel leuk om mee te spelen voor de andere kindjes. Gelukkig zag Maaike het op tijd en was er nog niks gebeurd en konden we het vast maken. Tape of plakband hadden ze niet, dus werd het met een katoene luier vastgemaakt aan zijn bedje. De volgende ochtend vonden de meiden het infuusje in de handen van de andere kindjes. Ze hadden het er dus uitgetrokken en waren hier zelf ook gelukkig van geschrokken, dus lieten ze hem nou met rust.
Boysschool 29-10-12:
’s middags ging ik alleen naar de boysschool, want iedereen was te ziek om te gaan werken en had even wat rust nodig. Sarala is een kennis van Helma die hier een tijdje onze buurvrouw is. Het is een hele gezellige, Lieve vrouw en vind het heel leuk dat ze hier is voor 2 weekjes. Ze vond het niet erg om mee te gaan helpen en ik was er natuurlijk heel blij mee. Het eerste gedeelte was ik nog even alleen. Er werden vandaag bij 51 kinderen een oogtest gedaan, dus eerst ging ik uitleg geven en toen ik vroeg of ze het snapte zaten ze me met grote ogen aan te kijken. Juist ja, we starten wel gewoon en zien wel. Toen alles klaar was gezet kwam Sarala er al aan en zijn we samen begonnen. We kregen het niet helemaal af en zijn bij de 40 kinderen gestopt. Er kreeg ook nog een kindje straf en dit word niet gedaan met strafwerk, nee dit doen ze met stokslagen en vond dit verschrikkelijk om te zien. Je hoorde de juffrouw slaan en zag het kindje echt pijn hebben. Ben blij dat wij het in Nederland gewoon met strafwerk doen.
Michael 23-10-12:
’s ochtends werd ons verteld dat een meisje van 6 jaar oud was terug gebracht door het adoptie gezin. Ze wilde haar niet meer en ze was te oud voor het babyhome, dus word er met spoed een adoptiegezin gezocht. Er werd gelijk aan ons gevraagd of wij toch niet iemand konden die voor dit meisje kon zorgen. Wij wisten het zo 1,2,3 niet. Michael (het meisje) kwam ons een hand geven en had haar teddybeer dicht tegen haar aan. Het kan nooit goed zijn voor haar om elke keer van een plek weg te moeten. Haar moeder die afstand van haar genomen heb en daarna afscheid nemen van het babyhome toen ze geadopteerd werd, daarna het adoptie gezin die haar niet meer wilt en vervolgens het babyhome die haar eigenlijk niet meer mag hebben vanwege haar leeftijd. Dat moet iets met je doen ookal ben je nog maar 6 jaar oud. Ze werd mee genomen naar het schooltje en we hebben haar later op de dag niet meer gezien.
De volgende dag kwam ik micheal weer tegen in het babyhome. Ze kwam bij mij op schoot zitten en klemde zich heel dicht tegen me aan. Ik sloeg een arm om haar heen en daarna begon ze tegen mij te praten. Ik vond het jammer dat ik haar niet kon verstaan. Want wilde heel graag met haar praten over wat er was gebeurd. Toen ze pas geleden in een hoekje stond te huilen gaf ik haar een knuffel en je merkte gewoon dat ze de warmte en liefde die ik gaf heel fijn vond. Het deed wat met me om haar zo verdrietig te zien. Ben donderdag met haar buiten gaan spelen en nou staat ze bijna elke dag voor de deur. Van het weekend heeft ze leren touwtje springen en pocahonta’s domino geleerd. Micheal is een hele spontane vrolijke meid en heb er echt een klik mee. Ze is wel een beetje ondeugend, maarja dat hoort ook wel bij de leeftijd.
Adoptie:
JAJA! We hebben een nieuwe aanwinst in de familie.
Moses is echt een kindje naar me hart. De eerste dag dat ik stage liep zag ik hem en we keken elkaar aan en er was gelijk een klik. Het is zo’n lieverd. Hij lacht veel en maakt mij daardoor ook aan het lachen. 2 jaar oud en toch al zo speciaal. Dus nadat ik me ouders dood had gegooid met al die mails over Moses en er zelf nog is een keer erover te hebben nagedacht, kwam dan toch de vraag: Zouden we misschien Moses op afstand kunnen adopteren. Het is 10 euro per maand en mama vond dit een super leuk idee, dan maar een keertje minder mac donalds ging het, want wat is nou 10 euro. Na dit geweldige nieuws ben ik gelijk naar zuster Mary-esther gegaan en ze was heel blij met dit nieuws. Moses heeft geen familie, omdat ze niet weten wie zijn moeder was nadat hij gevonden was in het bos ingewikkeld in papier. Nou vergroot het zijn kans om door een gezin geadopteerd te worden, omdat we hem met wat geld kunnen steunen. Ze gaat er voor zorgen dat hij in een goed Christelijk gezin terecht komt. Daarna vertelde ze dat we altijd mochten mailen om te vragen hoe het met hem gaat of om foto’s van hem te zien en dat ze ons altijd zou mailen als er iets met hem gebeurd of als hij ziek word.
Irine 7-11-2012:
De laatste week is toch echt begonnen en een van de laatste keren dat ik oefeningen kon doen met Irine. Het was toch wel een beetje een emotioneel moment, vooral toen ze haar eerste stapjes ( achter een loopwagentje die ze als een soort rolator gebruikt) zetten! Ik was zo blij en zat vol met emoties, was zo mooi om dit moment met haar te mogen delen. ZO TROTS DAT IK OP HAAR BEN! Had het niet meer verwacht en was natuurlijk al super trots op haar. Ze kan nou alleen achter het wagentje lopen en dat is natuurlijk een goed begin. Vooral omdat het personeel nou ook echt resultaat ziet en dat soms een extra zetje in de goede richting geeft om echt met de oefeningen door te gaan.
Bevalling 07-11-2012:
De meiden in het ziekenhuis gaven me een telefoontje met het mooie nieuws dat we nog een bevalling mee konden maken in het ziekenhuisje van Rangala. Toen ik aankwam was de vrouw al aan het persen en was het haar al zichtbaar van het kindje. De bevalling werd gedaan door 1 verpleegkundige en een broeder die soms even voorbij liep om te kijken of hij nog iets kon doen. Het was mijn eerste keer dat ik zo iets zag en het was best wel spannend. Zoveel indrukken die op je afkomen, maar toch heel bijzonder om mee te maken. Toen het hoofdje van het kindje eruit kwam was het een beetje blauw en zijn navelstreng zat om zijn nek. Het ging vanaf dat moment heel snel, ze knipte de navelstreng door en trok een beetje aan het kindje zijn hoofd en het kwam ter wereld. Toen werd er 2 keer op het rugje geklopt en begon het te huilen. De broeder nam het kindje over , wikkelde het in een doek die de moeder bij had, legde het kindje op tafel en ging weer verder met zijn andere werk. De zuster hechten het stukje dat ze hadden ingeknipt bij de moeder. Na dat ruimde ze het laatste beetje bloed op. Op het laatste moment kreeg de moeder haar mooie zoon te zien, wat een mooi moment was om mee te maken.
-
08 November 2012 - 20:22
CoMu:
So Elvera, prachtig verhaal van je hoor. En leuk om te lezen dat jijzelf ook zo geniet van alles wat je meemaakt. Dat maakt het werken daar wel wat lichter he.
Ook goed gewerkt met het kindje wat nu kan lopen. Knap gedaan. Hopelijk gaan de andere verzorgsters ermee door als ze weten hoe ze het moeten doen.
Ik wens je een fijne week naar de Massaai Mara en tot daarna. Groetjes... -
08 November 2012 - 20:22
CoMu:
So Elvera, prachtig verhaal van je hoor. En leuk om te lezen dat jijzelf ook zo geniet van alles wat je meemaakt. Dat maakt het werken daar wel wat lichter he.
Ook goed gewerkt met het kindje wat nu kan lopen. Knap gedaan. Hopelijk gaan de andere verzorgsters ermee door als ze weten hoe ze het moeten doen.
Ik wens je een fijne week naar de Massaai Mara en tot daarna. Groetjes... -
08 November 2012 - 20:22
CoMu:
So Elvera, prachtig verhaal van je hoor. En leuk om te lezen dat jijzelf ook zo geniet van alles wat je meemaakt. Dat maakt het werken daar wel wat lichter he.
Ook goed gewerkt met het kindje wat nu kan lopen. Knap gedaan. Hopelijk gaan de andere verzorgsters ermee door als ze weten hoe ze het moeten doen.
Ik wens je een fijne week naar de Massaai Mara en tot daarna. Groetjes... -
08 November 2012 - 20:22
CoMu:
So Elvera, prachtig verhaal van je hoor. En leuk om te lezen dat jijzelf ook zo geniet van alles wat je meemaakt. Dat maakt het werken daar wel wat lichter he.
Ook goed gewerkt met het kindje wat nu kan lopen. Knap gedaan. Hopelijk gaan de andere verzorgsters ermee door als ze weten hoe ze het moeten doen.
Ik wens je een fijne week naar de Massaai Mara en tot daarna. Groetjes... -
08 November 2012 - 20:22
CoMu:
So Elvera, prachtig verhaal van je hoor. En leuk om te lezen dat jijzelf ook zo geniet van alles wat je meemaakt. Dat maakt het werken daar wel wat lichter he.
Ook goed gewerkt met het kindje wat nu kan lopen. Knap gedaan. Hopelijk gaan de andere verzorgsters ermee door als ze weten hoe ze het moeten doen.
Ik wens je een fijne week naar de Massaai Mara en tot daarna. Groetjes... -
08 November 2012 - 20:22
CoMu:
So Elvera, prachtig verhaal van je hoor. En leuk om te lezen dat jijzelf ook zo geniet van alles wat je meemaakt. Dat maakt het werken daar wel wat lichter he.
Ook goed gewerkt met het kindje wat nu kan lopen. Knap gedaan. Hopelijk gaan de andere verzorgsters ermee door als ze weten hoe ze het moeten doen.
Ik wens je een fijne week naar de Massaai Mara en tot daarna. Groetjes... -
08 November 2012 - 20:23
CoMu:
Volgens mij is er wat mis gegaan. Sorry, maar ik moet er wel om lachen. Groetjes... -
09 November 2012 - 10:30
Anja:
Hoi Elvera,
Ik heb je verhaal weer met veel aandacht en slikken gelezen wat heb je allemaal weer meegemaakt heb.
Hopelijk gaat het met dat zieke kindje weer wat beter en is er weer gauw een adoptie gezin voor Michael want wel heel zielig dat een kindje van 6 jaar al zoveel meemaakt. En gefeliciteerd met je nieuwe broertje Moses hij krijgt door jullie een goede kans. Wel zonde dat je niet door kan gaan met de oefeningen met Irine want door jou is nu wel zo ver dat ze een klein beetje kan lopen, hopelijk gaan de andere goed door met de oefeningen. Elvera wij wensen jou weer een fijne week en tot je volgende verslag.
Groetjes van Mark en Anja en de kids. -
12 November 2012 - 07:31
Elly:
Zo wat een boel maakt jij mee, vele indrukken neem je straks mee na huis
het is een ervaring er bij die je niet snel zal vergeten
geniet nog even van je laatste dagen en goede terug reis
Groetjes van Henk en Elly -
14 November 2012 - 19:50
Sanne De Bruin:
AHhh meis echt heel mooi ben erg trots op jouuu ..
echt weer een mooie ervaring er bij ik mis je wel en ik be aan het aftellen wanneer je weer terug bent:$
meis heel veel plezier nog we mailen :d
Meis nog heel veel mooie herinderingen.
xxxxxxx loveyouu -
02 December 2012 - 15:03
Joke.Mol-Rombouts:
Lijkt me geweldig zou ik ook wel willen maar ik ben hiervoor 50 jaar te oud.
Ik wens je heel veel succes voor de toekomst.
met vriendelijk groet, Joke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
