4e kamper

Vierde camper

Hallo allemaal,

Deze sessie hadden we kinderen en pubers.. Jeetje wat kosten ze veel energie. De kinderen waren lekker vervelend en schattig. En de pubers puberaal en vooral in een girlscabin kan je dat merken. Er werd geroddeld (zelfs over de counselors), gepest, getut, gemake-upt, gepraat over jongens, niet luisteren enz.) echte pubers, alles erop en eraan. Maar dan met net iets extra’s anders waren ze hier niet. Zoals gedragsproblemen, nonverbale comminicatie, down syndroom en een van de meiden was lichamelijk gehandicapt en zat in een rolstoel. Geestelijk was ze prima, maar de andere meiden vonden het moeilijk om haar te accepteren. Zo stelde ze haar vragen van waarom zit je in een rolstoel en ze vonden haar raar. Dit raakte dat meisje heel erg en heb er tijdens mijn avonddienst uren mee zitten praten. Ze zei dat ze overal waar ze komt gepest wordt en anders gevonden wordt en dat ze zich daarom ook zo voelt. Ze was heel onzeker over haarzelf en had een laag eigenwaarde. Als de meiden zo reageerde tegenover haar dan ging ze huilen en daardoor snapte de andere meiden haar steeds minder. We hebben met de andere meiden gepraat, maar er was weinig begrip. Want ze vinden altijd wel hun momenten om een lullige opmerking te maken. Het is zo jammer dat het meisje niet inziet hoe sterk ze is. Ze heeft zoveel lef en doorzettingsvermogen om ondanks wat er elke keer gebeurd toch door te gaan en nieuwe plaatsen te bezoeken. Elke keer weer nieuwe mensen te vertrouwen, proberen zichzelf te accepteren, zichzelf kapot werken om niet anders te hoeven zijn( zoals leuke kleren, sporten, make-uppen) en dat allemaal op 16 jarige leeftijd. Echt een sterk karakter.

Mijn kamper was dominique een lief klein amerikaans-formaat chinees-je 19 jaar oud met het downsyndroom.
Ze hielt van zingen en dansen en was echt een schatje. Haar hobbies waren alsvolgd: disney-channel en junkfood. Ze hielt daarom ook van sport zodat ze meer junkfood kon eten. Ze zei dat ze probeerde af te vallen en dat ze nu nog maar een keer per dag junkfood at. Ze was bang van insecten in alle vormen en maten en ze zag ze altijd zelfs wanneer ze er niet waren. Ook was ze bang van kleine kinderen en 3 kwart van de kampers. Ze was altijd vrolijk en lief voor iedereen. Als ze iets stouts deed kwam ze naar mij toe om dat te vertellen. En dan waren het altijd van die kleine dingen. Zoals het stelen van een kussen en snel terug leggen voordat er iemand achter zou kunnen komen. Op mijn verjaardag heeft ze voor mij gezongen en iedereen verteld dat ik jarig ben. Dit herhaalt ze nu elke dag. Dus elke dag ben ik opnieuw jarig. Tijdens kamp was iedereen haar vriendje en ze moesten allemaal bij haar komen wonen en met haar trouwen. Ze vertelde iedereen hoeveel ze van hun hield.

Nu lekker een dagje naar newyork om mijn verjaardag nogmaals te vieren. En daarna op naar de laatste sessie.

Groetjes Elvera