Stichting BAJA/ TWB

Stichting BAJA

Deze week kwamen Kees en Corry op bezoek. Voor Corry was het haar 25e bezoek aan Kenia, mede omdat ze hier hele mooie projecten heeft lopen via haar stichting BAJA. BAJA is een stichting die onderandere scholen bouwt en small business groepen opricht. Een small business groep wil zeggen dat ze starten met iets kleins om te verkopen of te verbouwen en dit uitbreiden naar een steeds grotere business, zodat ze daarvan kunnen leven.

Woensdag zijn we met Kees en Corry naar een small business groep geweest. Deze was speciaal voor weduwe vrouwen opgericht. Ondertussen nemen er al ongeveer 40 vrouwen aan deel van verschillende leeftijden. Deze groep vrouwen krijgen 12 geiten gesponsord van het geld dat corry heeft opgehaald met het zangkoor en een kleine bijdrage van ons sponsorgeld (voor twee geiten). Deze geiten worden verdeeld over 3 groepen. Elke geit kost ongeveer 35 euro. De 2 bokken zijn heel gelukkig tussen de 10 vrouwtjes geiten, want hun taak is natuurlijk om nog meer geiten te maken. Daarna kan de geit melk krijgen wat de vrouwen kunnen verkopen of zelf kunnen besteden. Ook de baby geitjes kunnen ze voor zichzelf houden om meer productie te hebben of verkopen. De vrouwen moeten zelf de geitjes onderhouden, maar als ze hard werken hebben ze er op den duur profeit van en kunnen ze de business uitbreiden. Geweldige indrukken tussen dat gemekker van de geiten en de geur van verse geitenpoep. Een geitje heet nu elvera, het was de kleinste. De andere is vernoemd naar een client van mama, mw de Ridder. ´s avonds hadden we een vergadering bijgewoond van stiching baja. Leuk om al die projecten te horen. Ook zijn ze nu begonnen met een nieuw project genaamd waka waka. Het is een lamp die studenten kunnen gebruiken voor als het donker is. Stroom is in kenia niet vanzelfsprekend en deze lamp is op zonnenenergie. Nu gebruiken studenten vaak olielampen, waar ze maandelijks geld aan parafine voor kwijt zijn. Dit stofje is niet goed voor het milieu. Op langere duur is de wakka wakka goedkoper en het verlicht een hele kamer. We hebben deze toffe dag afgesloten met een spetterende regenbui. Wat ons deed glibberen in de auto op de smalle modderwegen. Stik gevaarlijk net ijs, maar wel leuk!

De volgende dag zijn we met Corry en Kees en Consolata een hele dag op stap geweest. We gingen met zijn alle in 1 auto en ik ging in de kofferbak. Eerst naar Oma Obama of tewel mama sarah. Mama Sarah komt over als een sterke zachte vrouw en is al in de 90 jaar oud. We kregen een speciale tour door haar huis omdat we met stichting baja waren. Die hebben namelijk voor haar een schooltje gesponsort. Mama Sarah heeft een weeshuis en nu krijgen de kindjes daar onderwijs. In het huis vond je verschillende fotos van president obama, van verschillende leeftijden en verschillende leefstijlen (arm-rijk). Vervolgens gingen we naar de middle of nowhere naar een vrouw genaamd Jane. Kees en Corry sponsoren haar zoon zodat hij naar school kan en nu is hij bijna klaar met zijn Universiteit. Hij ziet zijn moeder maar 3 x per jaar, dus het was voor hem heel leuk om mee te gaan. Dus toen zaten we met zijn 2e in de kofferbak. Het was hoog in de bergen en het laatste stuk moesten we lopen omdat de auto niet langs de smalle wegen kon. Een heel warm ontvangst volgde. Ook moeder en zoon vonden het leuk om weer samen te zijn. Prachtig om te zien.

Deze week hebben we afgesloten met uniformen. HEEL VEEL UNIFORMEN. We hadden namelijk in Nederland de oude pakken van TWB ingezameld. Deze hebben we nu gesponsord aan het Rangala Hospital. Iedereen was heel blij!! Want het is echt een luxe zo´n nederlands zusterpak met zakken. De dokter, bewaker, schoonmaakster en kok waren er ook echt van onder de indruk en wilde ook graag een pak. Geen probleem! Helaas konden we niet genoeg mee nemen in onze koffers en staan er nog pakken bij ons thuis. De nachtdiensten hebben nog geen pakken. Dus misschien wel leuk als je een kellebeek student bent met interresse voor kenia om zo´n pak te sponsoren!! Je zal er een leuke stage voor terug krijgen, haha. Bedankt TWB!

Daarnaast hadden we in Nederland een mail gehad van de non, dat er nieuwe uniformen nodig waren in het babyhome. We hadden van kennissen, family, buurtjes behoorlijk wat sponsorgeld opgehaald. Dus gingen we hiermee akkoord. Nu blijkt een uniform kopen in kenia lastiger dan we hadden gedacht. Je haalt eerst materialen en daarvan maken ze uniformen, klinkt heel simpel, maar is het niet. Na een hele vrijdag middag in kisumu met een van de caretakers van winkel naar winkel te zijn gegaan in een tuc tuc. Vonden we eindelijk een mooie stof. Alles zat er na een uur of 2 bij. Ritsjes, knopen, afwerklint. Blijkt de prijs iets duurder uit te vallen dan we gedacht hadden. 800 euro is wel heeeel veel geld, voor 32 uniformen! Dus toch maar afgehaakt bij de indische stofshop. Na nog 3 andere winkels raden ze ons een goedkope plek aan. Aangekomen in een soort achterbuurt werden we door islamitische vrouwen binnengevraagd in een grote gang met stoffen. Ze had prachtige kleuren en materialen. Na 12 verschillende kleuren te hebben gekozen, kwam ze telkens weer tot de conclusie dat ze geen 120 meter stof er van had. Op 3 kleuren na. Gif groen, hot pink en marine blauw. Helaas marine blauw viel af, want die kleur wilden ze niet meer omdat ze die al 6 jaar hadden in het babyhome. Gif groen zou bijna licht kunnen geven in het donker. Toch niet echt wat we nodig hebben in een weeshuis. Dan na kwartiertje nadenken toch maar de zuster gebeld, hoe zij over hot pink dacht. Prima, neem maar mee. Dus nu krijgen alle caretakers een hotpink uniform! De volgende dag kregen we telefoon van de zuster. What a beautiful material and a very unique collour! Er worden een aantal kleermakers uitgenodigd en de zuster gaat ze ondervragen tot ze de goedkoopste heeft. Ben benieuwd wanneer ze klaar zijn, kan best even duren.

Orietie! Doei!